Hatemü l-Evliya Ne Demektir

“Hatemu’l-Evliya” veya “Hatmu’l-Evliya” olarak kendisinden bahsedilen zat, velilerin sonuncusu olan bir şahıstır. Bu şahıstan, önce Hakim-i Tirmizî, “Hatmu’l-evliya” adlı eserinde bahsetmiş, daha sonra Muhyiddin İbn Arabî “Anka-u mağrib” adlı eserinde bu konuyu geniş bir şekilde incelemiştir. Fakat şunu söylemeliyiz ki, bu eserde, “Hatemu’l-Evliya”nın Mehdi olduğunu gösteren ifadeler yanında, onun farklı bir şahıs olduğunu gösteren ifadeler de vardır.

- Bununla beraber, İbn Arabî, Futuhat adlı eserinde daha açık bazı ifadelere yer vermiştir:

Buna göre; “Hatmu’l-evliya” makamı iki kısma ayrılır:

Birincisi, mutlak olan “Hatmu’l-velaye” makamıdır. Bu makam nübüvvet kanadından gelen bir velayettir. Bu velayetin sahibi, Hz. İsa (a.s.m)'dır. Kendisi, kendi döneminde bir peygamber olmakla beraber, âhir zamanda Hz. Muhammed (a.s.m)’in ümmetinden olup, onun şeriatiyle amel eder. Böylece, artık velayet-i nübüvvete hatime çeker. Kendisinden sonra nübüvvet kanadından gelen bir velayet artık söz konusu olamaz.

İkincisi: “Hatmu’l-velayeti’l-Muhammediyye”dir.  Bu makam, Hz. Muhammed (a.s.m)’in velayet yönünü temsil eder. Bu zat, Arapların en asil bir ailesine mensup olup, günümüzde var olan bir kimsedir. Bu makam sahibiyle 595 hicri yılında görüştüm. Fas’da kendisini tanıdım ve gizli olan bu makamının nişanını müşahede ettim.”(Futuhat, 2/49).

“Bu zat, Hz. Mehdi’den ayrı bir şahıstır. Çünkü, Hz. Mehdi, soyca Al-i bettendir.  Hatmu’l-Evliya ise, manevî cephesiyle âl-i beytten sayılır.”(a.g.e, 2/50).

Kur'ân'a göre velâyet, Allah'a inanmak, emir ve yasaklarına titiz biçimde uymak demektir. Bir âyette Allah velilerine korku olmadığı, onların üzülmeyecekleri bildirilir. (Yunus, 10/62). İzleyen âyette de bu velâyetin tanımı yapılır: İnanmak ve muttaki olmak (Yunus, 63). Başka bir âyette de muttaki insanın nitelikleri açıklanır. Buna göre muttaki insan Allah'a, ahiret gününe, meleklere, kitaplara, peygambere inanan, sevdiği malını yakınlara, yetimlere, yoksullara, yolda kalmışlara, kölelere harcayan, namaz kılan, zekat veren, yaptığı anlaşmanın gereklerini yerine getiren, sıkıntı, hastalık ve savaş zamanlarında sabreden müminlerdir (Bakara, 2/177). Bu tanıma göre velâyet gerçek anlamdaki tüm mü'minlerin niteliğidir.

What is the name of the devil? Who is this guardian?

The person who mentioned himself as "Hatemu'l-Evliya" or "Hatmu'l-Evliya" is the last of the saints. Hakim-i Tirmidhi first mentioned this in his book "Hatmu'l-evliya" , and later on in Muhyiddin Ibn Arabi's "Anka-u mağrib" . But we must say that in this work, there are expressions indicating that "Hatemu'l-Evliya" is the Mahdi, as well as expressions that it is a different person.

- However, Ibn Arabi, in his book Futuhat has included some of the more open expression:

Accordingly, The "Hatmu'l-evliya" office is divided into two parts: the

first, the absolute "Hatmu'l-velya"the authorities. This authority is a custody from the Prophecy wing. Proprietor of this custody, Hz. Jesus (pbuh) is. He, along with being a prophet during his time, Muhammad (PBUH) is the Ummah, and it works in his sharia. Thus, now the custody of the nuevuvevete hurts. A custody from the wing of the Prophethood itself can no longer be the subject.

IR Second "Hatmu'l-velayeti'l-Muhammediyye" is. This authority, Hz. It represents the direction of Muhammad (PBUH) 's custody. This person belongs to the most noble family of the Arabs and is a person who exists today. This authority was conceived by the owner in 595 hijri. I got to know him in Morocco and I saw the secret of this secret place. "(Futuhat, 2/49).

"This person, Hz. He is a separate bastard from the Mahdi. Because, Hz. The Mahdi, the Al-i bettendir. Hatmu'l-Evliya, however, is regarded as an "al-i beytten" in his spiritual mind. "(Age, 2/50).

According to the Qur'an,To believe in Allah means to adhere strictly to orders and prohibitions. And it is reported that there is no fear of Allah and His parents, and they will not worry. (Yunus, 10/62). The following is the definition of this believer: Believing and being mutual (Yunus, 63). In other words, the attributes of the human being are explained. According to this, in the time of distress, illness and wartime, who are in need of an understanding of Allah, to the day of the Hereafter, to the angels, to the books, to the prophets, to the love of the loved ones, to the orphans, to the poor, to the poor, to the slaves, to the slaves, they are steadfastly believers (Bakara, 2/177). According to this definition, the believer is the quality of all believers in the real sense.